Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Τα παιδικά χαμόγελα.... η ελπίδα του αύριο...

Σεπτέμβριος...... Η επιστροφή στην καθημερινότητα, για όσους είχαν τη δυνατότητα να βρίσκονται σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος, είναι κάπως... οδυνηρή.... Σιγά-σιγά όμως όλοι μπαίνουν σε πρόγραμμα... Και κάπου εκεί... που τρέχεις να προλάβεις, περνάς έξω από ένα σχολείο. Στέκεσαι για λίγο και κοιτάς...Φωνές, ζωντάνια, ενέργεια και.... χαμογελάς. Ίσως αναπολείς τα δικά σου ανέμελα παιδικά χρόνια... όμως τώρα .... κάτι έχει αλλάξει....
Κάτι έχει αλλάξει......
Αν μπεις στη διαδικασία να παρατηρήσεις τη γεμάτη παιδιά αυλή του σχολείου θα το δεις.... Σε κάποιες γωνίες κάποια παιδιά είναι μόνα.... και συνεχίζουν να είναι μόνα.... Γιατί???? Μπορείς να βοηθήσεις....
Κάποιες δυσκολίες του παιδιού.... είτε μαθησιακές, είτε κοινωνικές, είτε κινητικές, είτε ακοής, είτε νοητικές, είτε... οποιασδήποτε διαφορετικότητας τα "αναγκάζουν" να είναι μόνα.... Τα "αναγκάζουν" να περνάνε τις πιο βασανιστικές ώρες της ζωής τους στο σχολικό περιβάλλον... Τα "αναγκάζουν".... ποιος??? 
Ποιος???? 
Μην αναρωτιέσαι..... Τα "αναγκάζουν" εσύ κι εγώ. Κάνε κάτι να βοηθήσεις....
Γιατί ένα παιδί με υψηλή νοημοσύνη ή με χαμηλή νοημοσύνη, με κινητικά προβλήματα, γενικά... με κάποια διαφορετικότητα... να μην μπορεί να είναι ευτυχισμένο στο σχολικό περιβάλλον? Γιατί οι πρώτες του εμπειρίες από το πρώτο περιβάλλον που εντάσσεται, μετά από το οικογενειακό του, να είναι οδυνηρές??????
ΓΙΑΤΙ???
Γιατί.... επιτρέπουμε στο σχολείο να δημιουργείται ρατσισμός.... Ο ρατσισμός όμως δημιουργείται με τα χρόνια... από τις αντιλήψεις και τις ιδέες των μεγαλύτερων... Άρα.....? Άρα, φταίμε εμείς... οι μεγαλύτεροι.
ΜΙΛΑ...
Μίλα στα παιδιά σου, βοήθησέ τα να αντιμετωπίζουν την οποιαδήποτε διαφορετικότητα ως φυσιολογική...
Μίλα στους δασκάλους, είναι οι αρωγοί της οποιαδήποτε άποψης και θέσης δημιουργείται στο σύνολο των παιδιών που έχουν στην τάξη τους.
Μίλα για τους τρόπους διδασκαλίας... δεν είναι μόνο ένας......
Μίλα στον εαυτό σου.... και σκέψου....
Γιατί δεν θεωρείς φυσιολογικό ότι λειτουργεί με άλλο τρόπο από αυτό που έχεις μάθει? Ποιος σου λέει ότι ο τρόπος που λειτουργούν οι περισσότεροι είναι ο σωστός? Ποιος σου είπε ότι η διαφορετικότητα δεν είναι αυτή που θα καταφέρει να αλλάξει θετικά την κοινωνία μας?
Ποιος μας δίνει το δικαίωμα να σταματάμε το χαμόγελο έστω και σε ένα μόνο παιδί????

Γιατί δε δίνουμε την ευκαιρία στη διαφορετικότητα να "πάρει τα ηνία"?
Κι αν νιώθεις πως το θέμα δε σε αφορά..... τότε... μην παραπονιέσαι για την κοινωνία που ζεις... δε θα αλλάξει ποτέ...
read more ►

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Μια φορά κι έναν καιρό........ και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα (???)

Όταν ήμουν παιδί...... αγαπούσα τα παραμύθια..... Λάτρευα τη φωνή της μαμάς και της γιαγιάς..."Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε........." και το μαγικό τέλος... "και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...." και κάπου εκεί..... έκλειναν τα μάτια μου...... 
Ήθελα να καταφέρω να έχω ένα μαγικό ραβδάκι.... ή έστω μία νεράιδα στη ζωή μου..... και με μία μαγική κίνηση κάθε πρόβλημα να έχει μαγική λύση......
- Η κακιά μητριά....όσο κι αν προσπάθησε.... δεν τα κατάφερε..... η Σταχτοπούτα βρήκε την αγάπη...
- Τα τρία γουρουνάκια..... ήταν τόσο καλά... και όσο κι αν υπέφεραν από τον κακό τον λύκο.... τα κατάφεραν....
- Η Κοκκινοσκουφίτσα.... κατάφερε να βοηθήσει τη γιαγιά της, ακόμη κι αν είχε γίνει το χειρότερο....
- Η Γκρέτα.... ζούσε στο ονειρεμένο σπίτι της... από γλυκά.....
Και... μετά από τόσα παραμύθια, με διδάγματα.... έρχεται στη ζωή κάποιος κύριος ... που τον λένε "Κράτος" και γκρεμίζει μέσα σε λίγα χρόνια, όλα τα όνειρα που χτίζανε γενιές και γενιές.... Όνειρα για το αύριο..... και έτσι απλά.... τα κάνει όλα αλλιώς..... και μας κάνει να χάνουμε τα όρια..... "Πού τελειώνει το ψέμα κι αρχίζει η αλήθεια?" 
Ακόμη κι αν σα γυναίκα έχω ανάγκη από το ..... παραμύθι μου........ αναρωτιέμαι....... πότε θα καταφέρουμε να τολμήσουμε να πούμε....... "και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"?????
Τουλάχιστον..... εσείς..... του αρσενικού φύλου.... να ξέρετε...... μπορείτε να κάνετε μία γυναίκα ευτυχισμένη....  Με τη φωνή σας.... , με μια αγκαλιά σας... , ένα χάδι.... μπορείτε να ζωντανέψετε τα.....παραμύθια της..... και να χαμογελάσει όπως τότε......
κι αν έχετε παιδιά.......... μη διστάζετε να τους λέτε Παραμύθια....... η φωνή σας και τα μαγικά που κρύβουν.... θα τα κάνουν να ξέρουν..... να διαφοροποιούν...... τα παραμύθια της μαμάς και του μπαμπά από τα παραμύθια.... του κυρίου Κράτους ;-)
read more ►

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ.....

Ο μικρός Νικολάκης στα γενέθλιά του πήρε το ωραιότερο δώρο!!!! Ένα κλουβί με δύο υπέροχα, μικρά, πολύχρωμα παπαγαλάκια.....  
Κάθε πρωί ξυπνούσε, τα τάιζε και μετά άνοιγε την πόρτα από το κλουβί... Αυτά χαρούμενα πετούσαν μέσα στο σπίτι, καθόντουσαν στον ώμο του και κάποια στιγμή γυρνούσαν διψασμένα στο κλουβί...
Όποιος ερχόταν στο σπίτι θαύμαζε την ομορφιά τους.... αλλά και τον τρόπο που τα περιποιείται και τα αγαπάει ο Νικολάκης-παρά το νεαρό της ηλικίας του... Κι όταν τον ρωτούσαν γιατί τα αγαπάει τόσο πολύ, η απάντησή του ήταν...:
"Με κάνουν χαρούμενο, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά"
Πέρασε ο καιρός και τα παπαγαλάκια μεγάλωναν και ομόρφαιναν... Ένα πρωί, όμως που ο Νικολάκης άνοιξε την πόρτα για να βγούνε αυτά έμεναν εκεί... Το ένα παπαγαλάκι είχε παχύνει...το άλλο πήγαινε κοντά του του κελαηδούσε και παρόλα αυτά.....δεν κουνιόταν... Έμενε εκεί και κοιτούσε...

Ο Νικολάκης φώναξε αγχωμένος τη μαμά του. Η μητέρα του έκπληκτη και με μία έκφραση θαυμασμού είπε : "Αχ! Κοίταξέ τα.... Αρρωστησε το ένα και το άλλο δε βγαίνει μόνο του. Δεν μπορεί να ζήσει το ένα χωρίς το άλλο.."
Την επόμενη μέρα η έκπληξη για το Νικολάκη ήταν δυσάρεστη... Το άρρωστο παπαγαλάκι δε ζούσε πια!!! Το άλλο ήταν θλιμμένο και έμενε εκεί, δίπλα του χωρίς να κάνει τίποτε.... Δεν έτρωγε... Δεν έπινε νερό.... Όταν επέστρεψε ο μπαμπάς του του εξήγησε πως ήταν ζευγάρι και δεν μπορεί να ζήσει το ένα χωρίς το άλλο.....
Ο Νικολάκης ανέβηκε πάνω στο σκαμπό, ξεκρέμασε το κλουβί, το έδωσε στον πατέρα του και του είπε: "Δε θέλω γύρω μου κανέναν που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς κάποιον άλλον...... Δεν το καταλαβαίνω....   Εγώ δεν μπορώ να ζήσω μόνο χωρίς εμένα...."

Έτσι είναι..... αγαπάμε...δενόμαστε με ανθρώπους, αντικείμενα και λέμε συχνά...:
"Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς καφε"
"Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τηλεόραση"
"Για μένα το σκυλάκι μου είναι η ζωή μου"
"Αν ποτέ χωρίσω...δε νομίζω ότι θα τα καταφέρω να ζήσω"
κ.α.
κ.α.
κ.α.
Και.....καταφέρνουμε να ζούμε σε ένα κλουβί.... και μόλις χάσουμε κάτι που αγαπάμε πολύ... δεν μπορούμε να ζήσουμε ή αργούμε πολύ να επανέλθουμε....
Αλήθεια.... πόση νοημοσύνη έχουν τα παπαγαλάκια????
Η ζωή είναι πολύ όμορφη και η ελευθερία μας σε συνδυασμό με την αντίληψη που έχουμε ως όντα μπορεί να μας φέρει πολλά χαμόγελα.... Αρκεί.... να ζούμε πρώτα από όλα με τον "εαυτό" μας......... Να θυμόμαστε πως...... κάθετί που μας κάνει να λέμε "Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς....." είναι ακόμη ένα κάγκελο στο κλουβί που μόνοι μας τελικά χτίζουμε.... και..... 
είναι τόσο δύσκολο να καταφέρεις να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις με χαρά... μέσα σε ένα.....κλουβί!!!!
read more ►

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Τόσα πρόσωπα γύρω μας..... σαν....... μάσκες!!

 Τόσοι άνθρωποι γύρω μας.... με εκφράσεις τόσο ψεύτικες... που μου θυμίζουν τις εκφράσεις και την κρυάδα που έχουν οι αποκριάτικες μάσκες.... 
Πολλές φορές τρομάζω κιόλας... Όπως τότε που ήμουν παιδί και οι καρνάβαλοι, με τις τρομακτικές μάσκες, έκαναν "πλάκα" με τόσο θόρυβο που με ανάγκαζαν να κρύβομαι πίσω από τα φουστάνια της μαμάς μου.... αλλά.... δεν έφευγα...τους κρυφοκοιτούσα....και με την παιδική μου αθωότητα προσπαθούσα να κατανοήσω γιατί κάνουν τόσο θόρυβο.... "Γιατί?" Τόσο θόρυβο για το τίποτα.... 
Κι όμως... έτσι είναι και σήμερα.... Ανέκφραστα ή με μία συγκεκριμένη έκφραση χαράς πρόσωπα γύρω μας.... και ακόμη τα κοιτάζω με την ίδια απορία.... (Εντάξει.... μερικοί ήταν  υπερβολικοί στο Μπότοξ...οι υπόλοιποι όμως?)
  Και ακόμη και αν με κάνουν να θέλω να "κρυφτώ", θέλω και να τα παρατηρήσω.... Σήμερα μπορεί να καταλαβαίνω το "Γιατί" αλλά.... τελικά...δεν τρέχω να κρυφτώ...
Άσε που αναρωτιέμαι συνέχεια πόσες Πρωταπριλιές έχει ένας χρόνος..... Κάπως αλλιώς μου τα έμαθαν εμένα οι γονείς μου....
Και ξαφνικά..... από το πουθενά.... μέσα σε τόσες μάσκες....βλέπεις κάποιους ανθρώπους χωρίς μάσκα... με λαμπερά μάτια και φωτεινό χαμόγελο.... και εκεί χαίρεσαι......
Χαίρεσαι που υπάρχουν... Χαίρεσαι που θέλουν να υπάρχουν.... Και χαμογελάς.....
Χαμογελάς γιατί συνειδητοποιείς πως υπάρχουν κι άλλα "παιδάκια" που μπορεί να τρομάζουν με τις μάσκες.... αλλά αρνούνται να τις φορέσουν μόνο και μόνο για να γίνουν αποδεκτά.... 
Και προχωράς..... χωρίς μάσκα..... και χωρίς ... Πρωταπριλιές...... 
Κι αν κάποια στιγμή.... "αναγκάστηκες" να φορέσεις κι εσύ μία μάσκα....δεν είναι κακό.... Απλά...κλείδωσέ την στην ντουλάπα και τρέξε να βρεις τα υπόλοιπα παιδάκια ;-)
read more ►

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Φιλία..

Η φιλία δεν είναι αγώνας δρόμου... ούτε απόδειξη συναλλαγής.....
Θυμήσου....
Νηπιαγωγείο..... 
Το κοριτσάκι που κάθεται δίπλα σου έχει τέλεια μαλλιά... και σου χαμογελάει... 
ή το αγοράκι που παρατηρείς μπορεί και είναι ο αρχηγός...... 
και..... κάπου εκεί..... αρχίζει η πρώτη μας φιλία
Θαυμάζουμε τον φίλο μας/τη φίλη μας..... και συνεχώς απαιτούμε από τους γονείς μας "Θέλω αυτά τα παπούτσια που έχει και ο Άκης", "Θέλω αυτή την κούκλα, την έχει και η Μαρία"¨, θέλω, θέλω, θέλω. Θέλω όμως τόσο αθώα, τόσο αληθινά, τόσο όμορφα. Θέλω γιατί η αισθητική μου αλλάζει. Ως εκείνη τη στιγμή έχω την αισθητική της οικογένειας μου. Στο πρώτο σχολικό μου περιβάλλον παρατηρώ, μαθαίνω και προσπαθώ να υιοθετήσω την αισθητική της δασκάλας, του φίλου, της φίλης.... Εξέλιξη....

Ενήλικη ζωή....
Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά... δεν μπορεί... ακόμη θυμάσαι την πρώτη σου παιδική φιλία... και χαμογελάς. Φίλες, φίλοι πέρασαν πολλοί από τη ζωή σου και σε έκαναν να καταλάβεις τι εστί φιλία....
Πολλές οι στιγμές, πολλά και ποικίλα συναισθήματα....

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο δύσκολες πια..... Οι αληθινές φιλίες ακόμη πιο δύσκολες..... Και πώς να είναι???? Σκέψου....... ζήλευες τα κοτσιδάκια της παιδικής σου φίλης, της ηγετικές ικανότητες του παιδικού σου φίλου και απλά το έλεγες....... τόσο απλά....... Τώρα πια κάνεις τα πάντα να είσαι ΜΟΝΟ ΕΣΥ αυτή με τα ωραία μαλλιά ή εσύ ο αρχηγός. Γιατί?????? Γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να δεις το ωραίο, να το εκφράσεις και να το στηρίξεις?

Μη βαριέσαι....... άνοιξε το λεξικό και διάβασε....
- Φιλία 
- Μίσος
- Συναγωνισμός
- Ανταγωνισμός

Ίσως τότε καταλάβεις........ 



read more ►

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ζεις κυνηγώντας το όνειρο... ή κυνηγάς το όνειρο για να ζήσεις ? ? ?

Όνειρο..... μαγική λέξη.... Δυστυχισμένος όποιος δεν την έχει στις κρυφές του σκέψεις..... Αν όμως βγεις από το δικό σου όνειρο, από τη δική σου καθημερινότητα και παρατηρήσεις γύρω σου..... αναρωτιέσαι..... 

Παρατηρείς πως οι περισσότεροι γύρω σου κατευθύνονται...... κατευθύνονται από οικογένεια, φίλους, Μ.Μ.Ε. και μ' έναν σχεδόν προσηλυτιστικό τρόπο δημιουργούν στόχους και όνειρα..... Στόχους και όνειρα που αν σκεφτούν.... δεν είναι δικά τους..... είναι αυτά που τους έχουν μάθει να θέλουν.... και έτσι... τρέχουν, ιδρώνουν, πασχίζουν, κυνηγάνε αυτό το όνειρο για να..... μπορέσουν να ζήσουν.....
Μα ... πίστευα πως η ζωή είναι πιο απλή.... Ανατρέχω στο λεξικό... και διαβάζω.....:

  • Ζωή (η) ουσιαστικό, γένους θηλυκού.... μμμμμμμ Γένους θηλυκού? Άρα... ξέρει να σε κατευθύνει...
  • Zωή - η βασική ιδιότητα του ανθρώπου και των ζώων από τη γέννηση ως το θάνατό τους.....άρα... το βασικότερο είναι.... να εκμεταλευτούμε αυτή την ιδιότητα.... αλλιώς.... δεν είμαστε εν ζωή...
  • δύναμη για ζωή, κίνηση, δράση   Κοινώς..... κουνήσου.... δράσε, ζήσε και απόλαυσε την κάθε στιγμή...
  • ο χρόνος από τη γέννηση ως μια ορισμένη στιγμή της ζωής ... δεν ξέρεις πότε θα έρθει το τέλος..... οπότε.... μην αναλώνεσαι σε υποτιθέμενα προβλήματα... αφού... υπάρχει λύση... αρκεί να μπορέσεις να τη δεις..
  •  το σύνολο των δραστηριοτήτων και των πράξεων κάποιου στη διάρκεια της ζωής του : είμαστε οι πράξεις μας.... και αυτό θυμούνται και αφού φύγουμε...
  •  η πραγματικότητα της ζωής μέσα στην κοινωνία, από την άποψη των εμπειριών που προσφέρει στον άνθρωπο: Η ζωή είναι στα πόδια σου..... ή την κλοτσάς... ή τη ρουφάς με επιλογή εμπειριών, σχέσεων και στιγμών....
  • διάρκεια αντοχής, το συνολικό χρονικό διάστημα για το οποίο μπορεί να γίνεται χρήση ενός πράγματος: Αν θέλεις κάτι να έχει ζωή.... το κυνηγάς... του δίνεις ζωή... και το συντηρείς.... Από κάτι υλικό μέχρι μία σχέση... ένα όνειρο....
  • ζωούλα η , υποκοριστικό: είναι επιλογή σου αν η μιζέρια μπει στη ζωή σου και την μετατρέψεις σε.... ζωούλα....
Άρα..... δεν κάνω λάθος..... Μα το λεξικό τα λέει όλα τόσο ξεκάθαρα..... Ζωή είναι η απόλαυση της κάθε στιγμής. Είναι εμπειρίες, ζωντάνια, επιλογές, δύναμη, κίνηση....... Τότε γιατί ???? Γιατί....?
- Γιατί αφήνουμε λέξεις όπως "υλισμός", "υπερκαταναλωτικός", "φθόνος" να μπούνε τόσο πολύ μέσα στη ζωή μας και να γίνουνε εμπειρίες, άρα και ζωή... σύμφωνα με το λεξικό...    ????
- Γιατί δε ζούμε τη χαρά, τη θλίψη, την αμηχανία, τον πόνο , την έκπληξη και ότι άλλο μας χαρίζει μια στιγμή ? ? ? Παρά μόνο..... κλεινόμαστε μέσα στο καβούκι μας και στις σκέψεις μας???
- Γιατί κατευθυνόμαστε από άλλους για να βρούμε και να ακολουθήσουμε το όνειρό μας ? ? ? Η οικογένεια, το σχολείο, οι θεσμοί, οι φίλοι, οι δικοί μας άνθρωποι υπάρχουν για να μας δώσουν παιδεία και στιγμές - εμπειρίες..... αλλά και για να μας στηρίξουν, να μας βοηθήσουν στην επιλογή ονείρου.... όχι για να μας κατευθύνουν.....

Και??? φτάνεις 30, 40, 50 χρονών.... ξυπνάς ένα πρωί και τρομάζεις..... Τρομάζεις για όλα όσα δεν έζησες, όλα που τελικά ήθελες να ζήσεις..... χαμένα όνειρα......  Σήκω..... σήκω από τον καναπέ... έχει κάνει λακούβα..... προλαβαίνεις..... το λεξικό γράφει ότι η ζωή υπάρχει μέχρι τη στιγμή που θα έρθει ο θάνατος.... Προλαβαίνεις.... Το σημαντικό είναι πως συνειδητοποίησες πως τόσα χρόνια κυνηγούσες το όνειρο για να ζήσεις.... Ε τώρα..... Ζήσε κυνηγώντας το όνειρο.... και ... χαμογέλα... 
Και.... αν ανακάλυψες πως είσαι σε λάθος...δρόμο.... στρίψε το τιμόνι.... γιατί.... μερικές φορές.... μια στραβοτιμονιά σώζει ζωές.....
read more ►

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2011 !!!

  • Όταν μάθουμε πως ο καλλιτέχνης δεν πουλάει αέρα..... αλλά... δημιουργικότητα, ταλέντο  και κατάθεση ψυχής... , 
  • όταν μάθουμε πως στο παιδικό λεξιλόγιο οι λέξεις "αισθητική", "καλλιτεχνία", "αγάπη", "ομαδικότητα", "ψυχή", "έκφραση", "δημιουργία", "επικοινωνία", "τρέλα", "ζωντάνια", "χρώμα", "λύπη", "χαρά", "εκτόνωση θυμού".....εμπλουτίζονται από μορφές τέχνης, 
  • όταν μάθουμε να πληρώνουμε το έργο ενός καλλιτέχνη χωρίς να σκεφτόμαστε πως αυτό... δεν είναι επάγγελμα... 
  • όταν μάθουμε να δείχνουμε στα παιδιά μας κάθε μορφή τέχνης.... 
  • όταν μάθουμε να μην κοροϊδεύουμε κάποιον καλλιτέχνη, αλλά να ψάχνουμε το μήνυμα που θέλει να μας περάσει......
  • όταν...
τότε... ίσως να τον ανταμοίβουμε όταν βρίσκεται ανάμεσά μας..... εν ζωή και να μη φτάνουμε σε σημείο να συγκλονιζόμαστε και να αποχαιρετάμε έναν καλλιτέχνη που τον οδηγούμε να φύγει...θλιμμένος.....(ακόμη και αν η ευγένεια ψυχής του Θ.Β. δεν μας το έλεγε..... τα μάτια του μιλούσαν...)
Έφυγαν ήδη πολλοί... θλιμμένοι......

Κι αν..... το παιδί σας σας ρώτησει ποιος είναι ο Θανάσης Βέγγος και γιατί τον αποκαλούν Καλό Άνθρωπο..... αδράξτε την ευκαιρία να του δείξετε..... Η Τέχνη του θα του μάθει ή θα του ενισχύσει Αξίες και Θεσμούς.....

Καλό ταξίδι Καλέ μου Άνθρωπε....και... συγνώμη....
read more ►

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Μήπως αναπηρία είναι να ξαπλώνεις το βράδυ και να σκέφτεσαι...... "Αύριο εγώ..."???


  • Aν..... βλέπεις έναν τυφλό με μπαστούνι και φεύγεις μακριά, γιατί... νομίζεις πως αν περάσεις από δίπλα του ... δε θα σε "δει" και θα χτυπήσει....
  • Αν..... δεν προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με έναν εκ γενετή κωφό.... γιατί πιστεύεις ότι δε θα συνεννοηθείς... πως δεν έχει τις απόψεις σου....
  • Αν..... δεν καλείς έναν άνθρωπο για καφέ... γιατί πιστεύεις πως οι κινητικές του δυσκολίες θα τον κάνουν να μην μπορεί.....
  • Αν...... λυπάσαι τα άτομα με νοητική υστέρηση ... και δεν προσπαθείς να συναναστραφείς μαζί τους....
  • Αν....... παίρνεις το βλέμμα σου... μακριά από τα παιδιά.... με κάποιο σύνδρομο.....
Τότε...... δε βλέπεις την αναπηρία...... όχι τη δική τους.... αλλά τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ..... 

Ναι είσαι ανάπηρος...... γιατί..... σου έμαθαν να κρίνεις λάθος τους ανθρώπους.... και το χειρότερο?????? Δεν έμαθες ποτέ την ευρύτερη έννοια της αναπηρίας.....

  • Αναπηρία είναι όταν παρκάρεις σε ράμπα.......
  • Αναπηρία είναι όταν απομονώνεις ανθρώπους με βάση μία ρατσιστική άποψη....
  • Αναπηρία είναι όταν... κοιτάς μόνο τον εαυτό σου....
  • Αναπηρία είναι όταν δεν μπορείς να εκφράσεις και να δείξεις να συναισθήματά σου.....
  • Αναπηρία είναι να μην κρίνεις.... και απλά να ακολουθείς... ότι σου "πουλάνε" στα Μ.Μ.Ε.
  • Αναπηρία είναι να βλέπεις έναν άνθρωπο με καρότσι σε στάση λεωφορείου και να αδιαφορείς για το αν υπάρχει ράμπα να ανεβεί στο λεωφορείο....
  • Αναπηρία είναι να μην μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο "σ΄αγαπώ"...
  • Αναπηρία είναι ..... να βλέπεις μέχρι το απέναντι παράθυρο....... να ασχολείσαι με τη ζωή των άλλων, να μην προσπαθείς να "ανοίξεις" το μυαλό σου....
Μήπως απλά..... αναπηρία είναι να ξαπλώνεις το βράδυ και να σκέφτεσαι...... "Αύριο εγώ...."       ???
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
read more ►

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ΣΚΕΨΟΥ...... οι πρόγονοί σου δεν είχαν χρόνο να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους όσο εσύ...

Κάποτε ... οι άνθρωποι αποφάσισαν να μένουν σε ομάδες, κοντά - κοντά για να μπορέσουν να επιβιώσουν... και...είχαν το σώμα τους σε διαρκή κίνηση.
  • έπλεναν τα ρούχα στο ποτάμι... μαζεμένες γυναίκες με παραδοσιακές φορεσιές, γεμάτες χαμόγελα και έτοιμες για κουτσομπολιό...Σήμερα..... μήπως ντρεπόμαστε να δείξουμε τα "άπλυτά μας"?
  • μαγείρευαν και μοιράζονταν το φαγητό, χόρευαν και τραγουδούσαν...Σήμερα... μήπως τρώμε απομονωμένοι μπροστά στην τηλεόραση...?

  • χρησιμοποιούσαν τα χέρια τους για να μαζέψουν σιτάρι, να πλέξουν τα καλάμια, να επεξεργαστούν το μαλλί, να υφαίνουν, να θερίσουν, να αλωνίσουν, να οργώσουν, να μεταφέρουν νερό. Σήμερα.... μήπως τα βρίσκουμε όλα έτοιμα και... ή παίζουμε στο PC μας φάρμα.. ή ... χρησιμοποιούμε το μυαλό τους για δολοπλοκίες... ??
  • έκαναν ανταλλαγές προϊόντων ή πουλούσαν τα προϊόντα τους στο παζάρι... 
Σήμερα.... νικητής είναι αυτός που θα έχει τα περισσότερα ευρώ!!!
read more ►

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Είναι στιγμές... που τα λόγια δε φτάνουν..

Στιγμές..... όλη η ζωή μας γεμάτη στιγμές...... Και εκεί που ζεις έντονα, γελάς, χαμογελάς, χορεύεις... σταματάς..... "Έτσι ξαφνικά" όπως λέει και ο Αντωνάκης... Βλέπεις μπροστά σου κάτι διαφορετικό.... κάτι  που μπορεί να σε κάνει να το αγαπήσεις.... και τότε??? Τότε αναρωτιέσαι... μελαγχολείς... και αρχίζουν τα εσωτερικά ερωτήματα.... ή μάλλον, όπως τα αποκαλώ εγώ, τα γυναικεία ερωτήματα.... 
-Τι θέλει?
-Να τον εμπιστευτώ?
- Τι να του πω?
- Γιατί δε μου λέει κάτι?
Πλέον όμως.... και η αντίθετη πλευρά... η αρσενική.... είναι ανάλογη..... και.... τίποτα δεν προχωράει...
Πού είναι ο άντρας που διεκδικούσε και ... κέρδιζε? Πώς μία γυναίκα να ... μιλήσει....?
Κι έτσι απλά...... μαζί με τις αναμνήσεις και τις μοναδικές στιγμές.... χάνεται η αγάπη...!!!
Γιατί.... είναι στιγμές που τα λόγια νιώθουμε ότι δε φτάνουν..... και .... καταλήγουμε σε 2 θηλυκές υπάρξεις.... - όχι μία αρσενική και μία θηλυκή............. Έτσι..... μοιάζουν όλα σαν εχθές... και ....... χάνεται....
read more ►

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Είναι δύσκολο να διατηρείς και να κυνηγάς τα όνειρά σου.... όμως..επιλέγεις ΕΣΥ τι θα κλείσεις μέσα στη δική σου Γυάλινη Σφαίρα

Είναι σαν να παίρνεις τη μεγάλη απόφαση... Να χτίσεις το δικό σου σπίτι. Τα χρήματα για να ρίξεις τη βάση τα έχεις...για τα υπόλοιπα έχεις αποφασίσει να δουλεύεις και να επενδύεις τα χρήματα σου εκεί...
Τελειώνει η βάση... όλα λειτουργούν με βάση το πρόγραμμα που έχεις. Το σχέδιο του σπιτιού είναι δικό σου.... 
Έτσι ακριβώς λειτουργεί η οικογένεια... μας δίνει όλες τις βάσεις.... και τα όνειρα....
Μόλις έρχονται τα πρώτα χρήματα... ρίχνεσαι στη δουλειά.... όσο θόρυβο κι αν κάνει η μπετονιέρα εσύ το ακούς σαν μουσική..... και όσο βαρύ κι αν είναι το καρότσι.... για εσένα είναι πούπουλο... Βάζεις τα πρώτα τούβλα.. 
Έτσι λειτουργούμε στις πρώτες μας κοινωνικές σχέσεις. Με χαρά τις δημιουργούμε και δεν καταλαβαίνουμε από προβλήματα..... και τι βαρος έχει αυτή η δημιουργία...
Περνάνε τα χρόνια... το σπίτι δεν έχει τελειώσει... Οι οικονομικές ανάγκες μεγαλώνουν και δεν έχουμε προλάβει να τελειώσουμε ούτε τα τούβλα.... Και κάποια στιγμή... ο ήχος της μπετονιέρας μετατρέπεται σε μουσική που δε σου αρέσει και τόσο πολύ.... το καροτσάκι...βάρυνε.... και.... βάζοντας ένα τούβλο σου πέφτουν αρκετά... και σπάνε....
Είναι η στιγμή που κάθεσαι μακριά και κοιτάς τη ζωή σου... η πρώτη σου κρίση... Τι έχω καταφέρει? Πού πάω?
Κάπου εκεί ... έρχονται οι φίλοι... σου δίνουν χίλιες δύο προτάσεις για τον τρόπο που θα μπορέσεις να τελειώσεις πιο γρήγορα το χτίσιμο.... Αν τους ακούσεις... θα ρισκάρεις... ίσως ωφεληθείς ίσως όχι.... ίσως πάλι... σου "κοστίσει" πολύ.... Ένα είναι σίγουρο.... είναι η στιγμή που αρχίζεις και ξεκαθαρίζεις... ποιος θέλει να σου σταθεί και να σε βοηθήσει να ολοκληρώσεις το χτίσιμο του σπιτιού σου, όπως το ονειρεύεσαι... και ποιος θα σταθεί.... για να σου κλέψει τούβλα... ή ακόμη και το ίδιο σου το όνειρο.. Και εσύ... οφείλεις να παλέψεις με μοναδικό σου καθοδηγητή τις αξίες και τα ιδανικά σου.... Τις αξίες που είτε είναι οικογενειακές, είτε επίκτητες... Εσύ τις επιλέγεις και τις εμπλουτίζεις..
Επιτέλους.... τελειώνεις τα τούβλα.... Σκεπή, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος.... Ο ήχος της μπετονιέρας όμως ακόμη ηχεί στα αυτιά σου... και τα χέρια σου πονάνε από το βάρος του καροτσιού...Κάπου εδώ θέλεις βοήθεια.... θέλεις έναν άνθρωπο να σε στηρίζει... όχι για το οικονομικό... αλλά για να σου δώσει τη δύναμη να συνεχίσεις να δουλεύεις και... να μη σβήσει τίποτα το όνειρό σου...

Και όταν πλέον... μετά από πολλά χρόνια ετοιμάζεσαι να μπεις μέσα σε αυτό το σπίτι.... Είναι δική σου επιλογή τι θα θυμάσαι... 
Στιγμές με προβλήματα και καυγάδες ή στιγμές που έβρισκες τη λύση στο πρόβλημα?
Στιγμές που η κούραση σε έκανε να λυγίζεις ή στιγμές που κάποιοι συγκεκριμένα άτομα σου έδιναν ενέργεια?
Στιγμές που δεν είχες χρήματα και μελαγχολούσες ή στιγμές που δεν είχες χρήματα και έβγαινες να περπατήσεις με δικούς σου ανθρώπους στην παραλία?
Στιγμές που έκλαιγες και ένιωθες πως όλο αυτό δε θα τελειώσει ποτέ ή στιγμές που έκανες διάλειμμα  και έκανες πάρτυ με τους φίλους σου??
Η ζωή είναι δώρο.... .οι άνθρωποι που επιλέγεις να έχεις σε αυτή.... πολύτιμοι... Οι σχέσεις... χτίζονται με ιδρώτα.... αλλά.... το θαύμα είναι να κοιτάς πίσω και να γελάς με Στιγμές που έγιναν ακόμη και μέσα σε προβλήματα.... 
Χαμογέλα..... χτίσε  και 
Ζήσε την κάθε στιγμή...Το δικό σου... παραμύθι ;-)
read more ►

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Η ζωή μας είναι γεμάτη στιγμές..... Είναι σαν το τρέιλερ μιας ταινίας.....

 Μπαίνεις στο σινεμά, βολεύεσαι, κλείνουν τα φώτα. Διαφημίσεις, τρέιλερ ταινιών... φφφφ πότε θα αρχίσει η ταινία? Κοιτάς το φίλο σου, του λες κάτι στο αυτί, πού είναι η κόκα κόλα μου? Λες να φάω όλα τα ποπ κορν πριν αρχίσει η ταινία? Δεν έχει πολύ κόσμο ε? Έβαλα το κινητό μου στο αθόρυβο? Και ξαφνικά..............ένα τρέιλερ ταινίας σου τραβάει την προσοχή... ένας θόρυβος,  ένα πρόσωπο, ένα τοπίο και ... χάνεσαι... Είναι σαν να μπαίνεις σε άλλο κόσμο και αυτόματα σου μεταφέρει ένα συναίσθημα....
  • Μπορεί να σε ανατριχιάσει 
  • Μπορεί να σε τρομάξει...
  • Μπορεί να σε θυμώσει...
  • Μπορεί να σε ενθουσιάσει...
  • να σε κάνει να γελάσεις...
  • να σε συγκινήσει....
  • να σε αηδιάσει
  • να σε κάνει να αναπολήσεις αγάπες...

Αυτή είναι και η ζωή σου..... Είναι σαν ένα τρέιλερ μιας ταινίας που δεν ξέρεις το σενάριο... ούτε το τέλος.... Στιγμές με συναισθήματα... τρόμαξες, θύμωσες, έκλαψες, γέλασες..... και τα περισσότερα έγιναν χωρίς να το περιμένεις....Όπως λέει και η μητέρα... όσα φέρνει η ώρα..... δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.... 

Συζητάς με τη φίλη σου τα χθεσινά... και μία στιγμή μπορεί να σε κάνει να αναλύεις για ώρα  πώς θα έπρεπε να αντιδράσεις και τι πραγματικά εννοούσε....... Γίνεσαι ο Αγγελόπουλος της ζωής σου...... Μη γελάς.... αναλύεις τόσο πολύ την εικόνα, την κίνηση και τα λόγια ... που ξεχνάς τα συναισθήματα.... Σαν το "Μετέωρο βήμα του πελαργού" 10 ώρες για να δούμε τι θα κάνει ο πελαργός..... Απλό.... δεν κάνει τίποτα.... Όταν κάνει να είσαι σίγουρος ότι θα το δεις....
Εσύ είσαι ο σεναριογράφος...... και κάθε σχέση ή παρέα ένα διαφορετικό έργο..... Εσύ επιλέγεις αν η ταινία σου θα είναι βαρετή, μελό, περιπέτεια, νεανική, κοινωνική ή οικογενειακή ή....ή.....
και φυσικά...... οφείλεις να ξέρεις τι θέλεις από τον σκηνοθέτη αλλιώς..... η ταινία θα είναι...."μούφα"
read more ►

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

13 Ιανουαρίου..............

Είναι κάποιες μέρες..... που θέλεις να κλάψεις... και .. δεν κρατάς το δάκρυ σου...το αφήνεις να κυλήσει... Δεν είναι τυχαία η ημέρα.... άλλαξε τη ζωή σου...., τον τρόπο σκέψης σου...
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχασαν δικούς τους ανθρώπους.... Προσωπικά.... είμαι περήφανη που τον είχα στη ζωή μου.... Ήξερε να ζει... Η ζωή του γεμάτη... Η δημιουργία του αστείρευτη.... Οι αξίες και το ήθος του μεγάλα.... Οι στιγμές και οι αναμνήσεις.... πολλές.......
Κάθε παιδική μου ανάμνηση... έχει το άρωμά του .. και τον ήχο της φωνής του... Κάθε μου παιδικό χαμόγελο.... την επιβράβευσή του... Κάθε μου αξία... τη σφραγίδα του.....
Μέσα στα μάτια μου... στον τρόπο που σκέφτομαι.... ξέρω πως κάποιοι άνθρωποι που τον γνώριζαν... βλέπουν ένα κομμάτι του... Και είμαι περήφανη γι' αυτό......
Σε κάθε μεγάλη χαρά.... η έλλειψή του μεγαλύτερη.... αλλά..... καταλήγεις να πεις.... πως θέλεις να δημιουργήσεις τόσα πολλά, όσα δημιούργησε.... πως... θέλεις να μάθεις να ζεις... όπως ήξερε να ζει...
Είναι περίεργη η ζωή.... σου μαθαίνει και σου αποδεικνύει ... πως έχεις τη δύναμη να επιβιώσεις και να προχωρήσεις.....
Και..... κάπου εκεί .... αλλάζεις.....
Αλλάζεις μονάδα μέτρησης στις αξίες της ζωής...... , αλλά και σε αυτό το ίδιο το δώρο...... τη ζωή.....
Βλέπεις καθαρά..... και ζεις..... επιλέγοντας τους ανθρώπους που πλέον θα έχεις πραγματικά δίπλα σου....
Ένα είναι το σημαντικό.... όσο περνάνε τα χρόνια..... τον νιώθω πιο πολύ δίπλα μου... αφού είχε προνοήσει να με συμβουλέψει για κάθε μου βήμα.... και τελικά..... η συμβουλή του υπάρχει.... το Πρότυπο ζει μέσα μου.. και... αν από κάπου με βλέπει..... είμαι σίγουρη ότι θα είναι περήφανος.....
Αν είστε γονείς..... μιλάτε με τα παιδιά σας.... Μην περιμένετε αιτίες για να αναπτύξετε ένα θέμα.... αλλά πιαστείτε από αφορμές..... Έτσι... σίγουρα θα του δίνεται τη λύση στα προβλήματά του... όπου κι αν είστε.......
read more ►

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Νέο - παλιό - ξεχασμένο χάπι κατά της οικονομικής κρίσης!!!!!

Δ.Ν.Τ. ... μέτρα, μειώσεις μισθών, ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων, απολύσεις, απεργίαιδιωτικοποίηση,  αύξηση Φ.Π.Α. ουφ.... κλείσε την τηλεόραση....... 
Σκέψου....... τι γίνεται σε αυτή τι χώρα..... Μην αναλώνεσαι στο να επιρίπτεις ευθύνες..... Αυτά τα γνωρίζεις και τα γνωρίζω...... σκέψου τι συμβαίνει....  Έχουν καταφέρει συγκεκριμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης να σε κατευθύνουν και να αποφασίζουν πότε θα αγχωθείς... πότε θα στεναχωρηθείς..... πότε θα προβληματιστείς..... Και εσύ? Τι κάνεις εσύ? Κατευθύνεσαι..... , αγχώνεσαι...., στεναχωριέσαι......, προβληματίζεσαι προς τα εκεί που στην ουσία σε οδηγούν......
STOP!!!!
Κλείσε την τηλεόραση, άνοιξε το ραδιόφωνο και σκέψου....... Κάνε ερωτήσεις στον εαυτό σου....
-Γιατί η ψυχολογία σου επηρεάζεται τόσο πολύ από την εξέλιξη της κοινωνίας...?
..............
.............
Ναι........ η κατάσταση είναι σοβαρή...... Μπορεί αύριο εσύ, εγώ να μην έχουμε δουλειά....... Ναι, αλλά.... γιατί δεν μπορούμε να βρούμε τη λύση..? Ή μάλλον..... γιατί δεν έχουμε τη δύναμη να βρούμε τη λύση....? Γύρω σου..... στο περιβάλλον σου.... ακούς νέες λέξεις για το δικό σου, καθημερινό λεξιλόγιο.... Κατάθλιψη, κρίση πανικού...........

Τέτοιες στιγμές......κάποιος μπορεί να σκεφτεί ..... Τι έκαναν παλιά..... Παλιά.... Ναι παλιά.... Ο παππούς, ο μπαμπάς..... Πώς έδωσαν λύσεις σε ανάλογες καταστάσεις? Τότε που η εργασία αλλά κυρίως η επιβίωση και η συντήρηση ενός παιδιού ήταν στην ουσία πιο ακριβή..... Ναι, ήταν πιο "ακριβή...."
  • "Ακριβή...." , γιατί τα παιδιά σε κάθε οικογένεια ήταν πολλά.
  • "Ακριβή....", γιατί τις περισσότερες φορές ο μπαμπάς είχε σκληρή εργασία...
  • "Ακριβή....", γιατί η μαμά ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι... για να προλάβει τις υποχρεώσεις, αλλά και την ανατροφή των παιδιών.... και... πολλές φορές και του μπαμπά.
  • "Ακριβή....", γιατί το ζευγάρι δεν είχε εξόδους, ταξίδια, κοινωνική ζωή....
  • "Ακριβή....", γιατί ο μπαμπάς επέλεγε να έχει κάποιο "παλιό" αυτοκίνητο..... και.... ένα παιδί παραπάνω...

Φυσικά... .κανείς δε λέει να γυρίσουμε σε εκείνες τις εποχές....  αλλά να βρούμε την ίδια δύναμη που είχαν οι γονείς μας για να αντιμετωπίσουν..... και να βρουν ουσιαστικές λύσεις στην οικονομική κρίση.......

Στην Ελλάδα του σήμερα....... δεν υπάρχει μόνο ανάγκη οικονομικής στήριξης........ αλλά, κυρίως, ψυχολογικής στήριξης και ενδυνάμωσης.....
Αξίες, συντροφικότητα, ουσιαστικές ανθρώπινες φιλίες, δημιουργία οικογένειας είναι οι βάσεις......
Ναι......βήμα-βήμα..... φτάνεις στη δημιουργία της οικογένειας........
Εδώ θα έρθει ο άτεκνος και θα πει.... Με τέτοια κρίση παιδιά θα σκεφτόμαστε?
Ο γονιός θα πει.... Φίλε... δεν έχεις δίκιο... κάνε παιδί και θα με θυμηθείς....

Ε ναι..... κάνε παιδί και θα με θυμηθείς...... Χαμόγελο και ενέργεια θα σε διακρίνουν.... και ξαφνικά.... το μέγεθος των προβλημάτων σου θα μειωθεί..... Το κυριότερο, όμως, είναι πως θα βρείτε λύση σε προβλήματα που παλιότερα ήταν άλυτα και σας ανάγκαζαν να απομονωθείτε στο σπίτι....

Το χάπι της οικονομικής μας κρίσης.... δεν είναι το αντικαταθλιπτικό.... αλλά το χαμόγελο ενός παιδιού.... που θα σε κάνει να ξαναβρεις τη δύναμη και την αισιοδοξία σου........

Και.... όταν γίνει 18.... σίγουρα θα έχεις να του διηγηθείς πολλές ιστορίες..... για τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν.... αλλά..... όσο για εσένα θα είναι η ζωή σου, το καμάρι σου, η δύναμή σου..... τόσο για το παιδί θα είσαι το Πρότυπο,,,,,
Παιδικό χαμόγελο...... η λύση...... 
Ε.... μην την περιμένεις από τους 300.... ούτε από τον ψυχίατρο......
read more ►

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Λεκτική επικοινωνία..... μέγιστο αγαθό..... Όπως λέει και το παλιό και γνωστό άσμα..... "Μίλα μου... ναι ... μίλα μου""

Πολλά γιατί....... αλλά κυρίως... Γιατί η επικοινωνία μας έχει γίνει επιλεκτική.......??
Επιλεκτική.... ναι....... :
  • Επιλέγουμε με ποιον θα επικοινωνήσουμε.....
  • Επιλέγουμε πότε θα επικοινωνήσουμε.....
  • Επιλέγουμε τον τρόπο που θα επικοινωνήσουμε..... : Να στείλω μήνυμα? Να του το πω στο facebook? Να του το δείξω? και άλλα πολλά ερωτήματα που μπορεί να κάνει κάποιος ώρες για να αποφασίσει τον τρόπο.......
Και? Τελικά? Ποια η μαγεία....?

Πού είναι η απλή.... άμεση..... κατάματη... λεκτική επικοινωνία? Αυτή που έμπνευσε χιλιάδες καλλιτέχνες να γράψουν τραγούδια ντουέτα άντρα και γυναίκας... που απλά κοιτάζονται στα μάτια και εκφράζονται?
Και φυσικά..... δε συμβαίνει μόνο στον έρωτα......, αλλά σε όλους τους τύπους σχέσεων... φιλία, αδέρφια, παιδιά... όλοι μπλοκάρουν στην επικοινωνία.....

Αρχίζω να νοσταλγώ την εποχή της δεκαετίας του '50....... Καντάδες, ραβασάκια, γράμματα..... Ναι.... τότε... που δεν μπορούσαν έτσι απλά να εκφραστούν... για να μην εκθέσουν κάποιον.... και... έβρισκαν τον τρόπο.....
Εμείς? Τι κάνουμε εμείς? Είμαστε ικανοί να οδηγούμε και να τηλεφωνούμε στον κολλητό/κολλητή και με κίνδυνο τη ζωή μας... (ή τουλάχιστον μία περιποιημένη κλήση) να προσπαθούμε να βρούμε μία λύση για το πως θα πούμε κάτι....!!!!!!!!!!!!!
Πώς??? Ανοίγεις το στόμα και το λες...... και τότε...... μπορεί να πονέσεις, να χαμογελάσεις, να κλάψεις.... από το αποτέλεσμα του λόγου σου... αλλά ένα είναι σίγουρο... θα φύγεις με ψηλά το κεφάλι.... και με ελαφριά την "ψυχή".....

Ένα θα σου πω... εσένα που διαβάζεις αυτές τις σκέψεις..... "Μίλα μου...."
read more ►

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Ναι... οι σχέσεις είναι σαν τα τροχαία ατυχήματα..... .

Ε ναι... οι σχέσεις είναι σαν τα τροχαία ατυχήματα..... .ή σε οδηγούν στην αγορά νέου αυτοκινήτου ή σε κάνουν να εκτιμήσεις όλα αυτά που έχεις και να αισθάνεσαι πολύ τυχερός που ζεις....

Γνωρίζεις πολλούς ανθρώπους στη ζωή σου.... Άλλοι επιλέγουν να κάνουν λίγες σχέσεις, άλλοι πολλές.... άλλοι πάλι.... σχέσεις μιας νύχτας.... Όποια κι αν είναι η επιλογή του καθένα.... τελικά... φτάνει σε μία στιγμή της ζωής του που συναντά τον έναν και μοναδικό.... τον άνθρωπο που τον αποκαλεί "το άλλο του μισό"...  Από τα παραμύθια των παιδικών του χρόνων ακούει για αυτόν τον άνθρωπο... και τελικά.... νάτος μπροστά του.... Και τώρα? Αποφασίζει να δοθεί ολοκληρωτικά, είτε στο πλαίσιο ενός γάμου είτε μίας σχέσης....

Περνάνε τα χρόνια..... και κάπου εκεί κρίνονται όλα... Αρχίζουν οι διαφωνίες, η ρουτίνα και τα προβλήματα.... Και ναι.... μπορεί αυτό το κρίσιμο διάστημα να παραλληλιστεί με ένα τροχαίο ατύχημα.... Εκεί αποφασίζεις.... ή τα παρατάς όλα και ... πας αλλού... όπως ακριβώς αλλάζεις αυτοκίνητο.... Είναι δύσκολη και η απόφαση και η επιλογή....
Η΄..... αξιολογείς και μέσα σε όλα αυτά μπορείς να δεις τον άνθρωπο σου και τις αρετές του, που αγάπησες, και βρίσκεις τη δύναμη να ανανεώσεις όλη αυτή τη σχέση και να συνεχίσεις μαζί του....

Πόσοι όμως είναι οι άνθρωποι στην εποχή μας που επιλέγουν τη δεύτερη λύση???
Οι επιλογές και οι τιμές..... στην αγορά είναι τόσες πολλές, που οι περισσότεροι μετά από ένα τροχαίο... επιλέγουν την αντικατάσταση του αυτοκινήτου τους... αντί για να φροντίσουν να επιδιορθώσουν το παλιό....

Κάθε νέο και όμορφο..... φέρνει ανανέωση στη ζωή μας...... όμως δεν εξασφαλίζει τη χημεία, την αγάπη και τη μοναδικότητα που αισθάνεσαι με αυτά που ήδη έχεις.....
read more ►